De vroege wijndorpen

Binnen het district Ediger-Eller dateren de oudste sporen van nederzetting uit de jongere steentijd. Dit kan worden bewezen door verschillende vondsten.

De nederzettingen Ediger en Eller werden gebouwd aan de uitgangen van drie zijdalen die naar de beek leiden als zogenaamde "Fährgassendörfer":

Vanaf een weg die langs het hogere deel van het dorp loopt, leiden zogenaamde "veerbanen" naar de rivieroever, waar de huidige Moezelwijnroute, die in 1853 werd gebouwd, loopt.

De beken voorzagen de dorpen van het nodige zoete water. De oude fonteinen draaien nog steeds en vormen vandaag de dag populaire ontmoetingsplaatsen.

De naam Ediger, oorspronkelijk "ethegreia", komt van het Keltisch en betekent zanderige kust. De naam verwijst naar de locatie van de plaats, die is gebouwd op het zand dat uit de beken van de zijdalen, de alluviale gebieden, is weggespoeld.

Volgens een keizerlijke verklaring van 1363 bleef Ediger enerzijds een dorp, maar kreeg hij stadsrechten en een uitgebreide vesting, die vandaag de dag nog steeds zeer goed bewaard is gebleven.

Het bleef echter een belangrijk dorp met overeenkomstige invloed en rijkdom, zoals blijkt uit de vele vakwerkhuizen uit de 16e, 17e en 18e eeuw.

Eller, de Erlendorf, is ook van Keltische oorsprong. Het is waarschijnlijk vernoemd naar het aangrenzende en met elzen omzoomde Ellerbachtal.

Terwijl de graven van Pyrmont het Hooggerechtshof uitoefenden, bloeide Eller enorm onder de keurvorsten van Trier en werd van supraregionaal belang. Meer dan 70 dorpen leverden hun tienden in het Ellerer Zehnthaus, er was zelfs hun eigen Ellerer-maatregel. Gedurende deze tijd werden overal in het dorp hoven van de adel gebouwd.

In 1879 kwam de spoorlijn en daarmee een station in Eller. Het station was een belangrijk overslagpunt voor wijn en de Lohe uit de omliggende bossen. De Kaiser-Wilhelmtunnel met zijn indrukwekkende portaal werd 108 jaar lang beschouwd als de langste tunnel van Duitsland.

De uitstekende wijnen uit de omgeving van de Calmont en van de steile hellingen van Ediger en Eller waren alom bekend en trokken kloosters en adel aan, uitstekende wijngaarden werden naar u vernoemd. Een groot aantal statige vakwerkhuizen en spirituele en aristocratische wijnboerderijen bepalen vandaag de dag nog steeds het stadsbeeld van Ediger-Eller.

Kunsthistorische schatten getuigen van dit belangrijke verleden.

Sinds 1969 zijn de voorheen zelfstandige dorpen samengevoegd tot een dubbele gemeente.